Blog

…

 

Achegueime ata León para pasar unha fin de semana tranquila.

A choiva, como non, tamén fixo acto de presenza, pero hai xa tempo que aprendín a desfrutar con ela. O que antes podía ser unha molestia, estase a converter nun aliado inesperado.

Hai cidades que están feitas para ser percorridas a pé, sen présas, deixando que sexa o propio trazado das rúas o que se encargue de mostrarnos o seu encanto.

Entre viños e tapas saquei tempo para perderme polas pequenas prazas que se abren de cando en vez polo Barrio Húmedo, achegueime ata a catedral e pasei a carón do que queda da muralla de León. Se cadra foi entón cando comprobei que cando viaxamos seguimos mantendo un estreito vínculo co noso lugar de orixe. Foi inevitable acordarme da muralla de Lugo e do pouco que a valoran ás veces.

E por suposto, aproveitei tamén para facer a obrigada visita ao MUSAC e botarlle unha ollada ás exposicións que estaban programadas nese momento.

Se vos achegades por alí antes do vindeiro 5 de xuño poderedes ver a exposición Desaparecidos, de Gervasio Sánchez, que conta coa peculiaridade de ser programada de forma simultánea polo MUSAC, polo Centre de Cultura Contemporània de Barcelona e por La Casa Encendida de Madrid.

Este proxecto de fotografía documental está centrado no tema das desaparicións forzosas que tiveron lugar en diversos países de América Latina, Asia e Europa.

Non deixedes de ver tampouco a exposición El molesto asunto, do artista libanés Akram Zaatari, que mediante o uso da fotografía e o vídeo, indaga na relación entre o corpo e o seu significado na sociedade libanesa e no mundo árabe.

Fotografía e literatura

Fundada en 1926 polos poetas Emilio Prados e Manuel Altolaguirre, a revista Litoral naceu coa vocación de ser unha revista literaria de vangarda nunha época de grandes convulsións sociais, políticas e culturais.

Xa dende os primeiros números comezaron as colaboracións dos poetas que hoxe son recordados como a Xeneración do 27, un dos grupos poéticos máis importantes dentro da literatura española. Pero como adoita suceder con este tipo de proxectos, a publicación pasou por diferentes etapas marcadas pola incomprensión cando a revista apostou polo surrealismo, o exilio forzoso durante a guerra civil, a reaparición no ano 1968 ou o apoio prestado por Pablo Picasso un ano máis tarde.

Coa aparición do último número, a revista salda a que consideraba unha débeda pendente coa fotografía “polos ecos que comparte coa poesía, as fronteiras difusas entre ambas linguaxes: a creatividade da metáfora, a síntese expresiva, a elipse, a concisión, a importancia do silencio, a búsqueda do eu no outro – e noutros -, tan característica dos poetas modernos”.

Ao longo das súas páxinas establecen un diálogo entre texto e imaxe coa aportación de diversos especialistas na materia, analizando a relación que tivo a fotografía coa literatura, a pintura e o cine, e a influencia que exerceu sobre os surrealistas ou sobre as xeneracións literarias do 27 e do 98. Así mesmo, poderemos atopar unha escolma de poemas e fotografías realizados a partir dos anos 50.

Podedes botarlle unha ollada a unha selección do contido deste número pinchando neste enlace.

Ante a dor dos demais

Nos tempos que corren, onde o exceso de información acaba implicando ás veces unha maior desinformación, cómpre atopar un espazo para a reflexión.

As noticias que lemos a cotío nos xornais e as imaxes que as acompañan acaban sendo a maior parte das veces un obxecto de consumo rápido que apenas permanece na nosa memoria. Se cadra hai casos nos que non é tan relevante a ausencia de análise, pero cando do que estamos a falar é dos diversos conflictos bélicos que permanecen abertos en todo o mundo ou das desigualdades existentes entre a xente en función da súa procedencia, a cousa adquire unha maior transcendencia.

Neste libro que vos recomendo, a pensadora Susan Sontag (1933-2004) fai unha análise sobre a representación visual da guerra e da violencia. Tomando coma punto de partida a serie de gravados de Goya denominada Desastres de la guerra e as fotografías publicadas nos medios de comunicación de diferentes guerras sucedidas en todo o planeta, a autora fai fincapé no modo en que nos afectan (ou non) esas imaxes e a capacidade de resposta que poden xerar.

Poderemos estar en acordo ou desacordo coas súas teses, pero sempre resultará interesante botarlle unha ollada ao libro e reflexionar sobre este tema.

…

Decides dar un paseo coa cámara e déixaste levar. Camiñas, observas o entorno, paras. Retomas o camiño, volves parar e recúas uns metros. Moves a cabeza porque non acabas de velo claro e segues camiñando. A frustración comeza a apoderarse dos teus pensamentos. “Se cadra esto non é o meu” é a frase que machaca o teu cerebro. E entón deixas de observar o que tes diante dos ollos e redúcelo todo a un simple xogo de liñas, cores ou volumes. Só así consigo ás veces ter o punto de lucidez necesario para non caer no desánimo e seguir axexando a realidade na procura desa imaxe que se agocha no lugar máis inesperado.

Ninguén dixo que ser fotógrafo fose doado…